MÓW MI ELVIS

Perfekcja jest nieludzka, bo ludzkość jest niedoskonała. Doskonałość jest ideałem teoretycznym. Pojęcie ideału wywodzi się z filozofii platońskiej. Platon przeciwstawiał świat materialny światowi idealnemu. Rzeczy są bowiem zmienne, w przeciwieństwie do idei. Ideały są niezmienne, ale rzeczy nigdy nie dorównują ideałom. Mogą być tylko do nich podobne. Doskonalenie się jest więc tylko pogonią za ideałem. Każdy z nas może mieć różne ideały i do nich dążyć. Ale kiedy chcemy być zbyt idealni nie potrafimy zaakceptować swoich słabości. Kiedy zaś wymagamy od innych bycia ideałami doprowadzamy ich do rozstroju nerwowego. Media karmią nas wyidealizowanymi obrazami, więc kupujemy całe to gówno które nam wciskają.

 

Dla wielu ludzi telewizja jest najlepszym przyjacielem. Ale nie dla wszystkich. Niektórzy chcą być jak idealne gwiazdy telewizyjne i zajmują się kreowaniem swojego wizerunku w internecie. Może wydawać się to czasami narcystyczną egzaltacją, ale wszyscy tak czy siak dbamy o swój wizerunek bo jesteśmy ludźmi. Więc wirtualnie czy nie, wszyscy chcemy pokazywać się w najlepszy, czyli wyidealizowany sposób. A to znaczy, że chcemy pokazywać się w sposób jak najbardziej zbliżony do ideału. Kobiety chcą być piękne i zmysłowe, a mężczyźni silni i bogaci. Ale to żadna nowość. Kiedyś żeby zrobić sobie zdjęcie trzeba było co prawda iść do fotografa, lecz zakładało się wtedy odświętne ciuchy.

Jeśli nie jestem mistrzem w prezentowaniu swojej facjaty, wynika to pewnie z założenia, że jaki jestem każdy widzi. Myślę też, że w przeciwieństwie do prawilnych cwelów spod monopolowego nie mam się czego wstydzić, bo wystarczy ich posłuchać, żeby zrozumieć jacy to debile. Nie zajmuję się też niczym kierowniczym czy specjalistycznym, ale przecież wysokie kompetencje nie świadczą o doskonałości, tylko opanowaniu jakiejś dziedziny w stopniu ponadprzeciętnym. Jeśli jednak muszę się idealizować, będę pokazywał Wam swoją nieludzką twarz. Nie muszę być idealny, bo nawet nie mogę. Mogę jednak chcieć ideału, a nawet muszę.